جنبش اعتراضی در مصر پس از سال ها تلاش های ناموفق، در هجده روز حکومت شبه نظامی مبارک را به عقب نشینی وا داشت تا به یاری یک حکومت انتقالی که سایه ی ارتش بر سر آن سنگینی می کند زمینه را برای استقرار آنچیزی که "دمکراسی" نام گرفته است آماده سازد. در این فرصت کوتاه دیدار "وبلاگی" جای تحلیل های دور و دراز این اوضاع نیست. فکر می کنم دست اندرکاران سیاسی در مصر نیز اکنون در سر در گمی کامل به سر می برند. سرعت تحول رویدادها چنان بوده است که نمی توان انتظار داشت هیچکدام از نیروهای دخیل قادر باشند روندی آتی این تحولات را پیش گویی کنند. آغاز و پایان این جنبش ها در شکل و در حد یک رویداد رسانه ای در اذهان افکار عمومی جهان حک می شود. شباهت آنچه که در مصر "انقلاب" نام گرفته است با انقلابی که در سال 1357، در 22 بهمن صورت گرفت فقط در مصادفت تاریخی آن است. آیا می توان چنین گفت که با پیروزی جنبش در مصر، این کشور تازه وارد مرحله ای شده است که جنبش در ایران با به سر کار آمدن ارتشبد ازهاری وارد آن شد، ولی نتوانست جنبش را "جمع و جور" کند و مردم را به خانه هایشان بفرستد؟ ارتش در مصر باید امنیت دوران انتقالی را تضمین نماید و مانع از رادیکالیزه شدن این جنبش شود. در اذهان عمومی رادیکالیزه شدن این جنبش ها مترادف است با پر رنگ تر شدن رنگ اسلامی آن. حامیان دیروزی حکومت مبارک و پشتیبانیان کنونی جنبش "دمکراتیک" قصدشان ممانعت از خروج مصر از چارچوب سیاسی، بین المللی و منطقه ای مورد قبول انانست. مصر نمی تواند موافقت های کمپ دیوید را لغو کند، نقش "متعادل" خود را در میان کشورهای عربی مورد بازبینی قرار دهد و به مواضع دوران ناصر باز گردد. کوشش ها عمدتا در این راستا سیر می کند که ابعاد این جنبش فقط در چارچوب "جایگزینی" و "انتقال قدرت" محدود بماند. وزنه ی سیاسی مصر آنقدر سنگین است که جایی برای "آزمون و خطا" باقی نمی گذارد. نمونه ی "ناگوار" انقلاب در ایران هنوز زنده تر و تاثیر آن ژرف تر از آنست که خواسته باشند اجازه دهند نمونه ی دوم آن سر بر آورد.
را حکومت قدرتمندترین کشور عربی از لحاظ اقتصادی، پس از عربستان سعودی در روند تظاهرات 18 روزه در دو سه شهر عمده ی این کشور سرنگون شد و آیا این حکومت چنان پوشالی بود که نتوانست، به غیر از "شتر سواران" پایگاه اجتماعی خودش را بسیج کند؟ "مبارک باید برود" کد اصلی این جنبش بود.حکومت هایی که مشروعیت خود را نه از مردم، بلکه از حامیان خارجی و با تکیه بر نیروهای نظامی و انتظامی اخذ می کنند در چنین روزهایی نمود تمام قد ضربه پذیری خود را به نمایش می گذارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر