آری خشونت بهيچ وجه جايز نيست، خشونتی که نيروهای انتظامی با موتورسوارها در خيابان های تهران روز عاشورا به نمايش گذاشتند و بقول همان "بی سيم" هجمه کردند به مردم، بهيچ وجه جايز نيست، مردم که خود می دانند که نبايد به صحنه ای وارد شوند که آمادگی اش را ندارند و شتابزده شعارهايی را بدهند که عملی نيست و برای جنبش نقش تخريبی بازی می کند.آری حکومت هنوز پتانسيل سرکوبش را به ميدان نياورده است، چگونه می توان آنها را در پادگانها نگاه داشت،روز عاشورا قيامتی در خيابان های تهران بر پا بود. کشته را مردم داده اند ، خون بها را حکومتی ها طلب کار شده اند! اينهايی که نتوانستند با پخش مجانی ساندويچ و سانديس حتی ميدان انقلاب را هم پر کنند، شمشيرها را از رو بسته اند، البته شمشير که چه عرض کنم قمه ها را، همان قمه هايی که باهاشان سر دانشجويان دانشگاه مشهد را می خواستند ببرند. الان تهديد پشت تهديد، "اعدام بايد گردد" ها باز طنين انداز شده است. همه جا پر کردند موسوی و کروبی فراری شده اند تا ببينند آيا واقعا می توانند سرشان را يواشکی زير آب کنند، گويا دستگيرشان شد که به اين سادگی ها هم که فکر کرده اند نيست. الان می خواهند مردم را مرعوب کنند. جنگ روانی راه انداخته اند که به مقدسات بی حرمتی شده است آنهم روز عاشورا، اما آيا روز عاشورا جايز است که با پاترول نيروی انتظامی از روی جنازه ی مردم رد شد؟ مردمی که بقول بی سيم نيروی انتظامی "کاری با پاسگاهها نداشتند" . فقط می خواستند به ميدان آزادی برسند؟ و کاری کرد که اکثريت خاموش و بی اعتنا را به همدردی با معترضين واداشت. اين حکومت است که با وحشيگری خود مردم را به واکنش کشانده است، واکنشی از جنس آنچه که مردم در سيرجان از خود نشان دادند و دو اعدامی، حتی سارق مسلح، را از چوبه ی دار به پائين کشاندند تا شأن انسانی شان را به آنان بازگردانند.